Marokko 5
Door: Marijke
Blijf op de hoogte en volg Ernst & Marijke
11 Februari 2014 | Marokko, Taghazout
Marokko 5.
Dinsdag 11 februari 2014.
Taghazoute, 20 km boven Agadir, Camping Terre d’ Ocean. De naam doet de camping eer aan: we staan hoog op een berg, uitkijkend over de Atlantische Oceaan, we horen de branding en hebben genoten van een prachtige zonsondergang en in de verte zie je op zee de lichtjes van de vissersboten.
Na de Dadesvallei en de Vallei des Roses was de eerstvolgende plaats met bezienswaardigheden Ouarzazate. Deze stad staat bekend om de filmstudio’s. We bezochten de studio’s waar vele filmattributen zijn voor films als 7 Years in Tibet, Lawrence of Arabië, Troje en vele anderen die hier zijn opgenomen. Er was een groot bassin waar woeste zee scènes werden geënsceneerd. Vervolgens werd je met de auto een eind de woestijnachtige vlakte ingestuurd waar een heel groot kasteel was gebouwd van kunststof, aan de voorkant niet van echt te onderscheiden, aan de achterkant allemaal nep, waar de bovengenoemde films zijn opgenomen.
Voor 7 years in Tibet werden 400 Tibetanen hierheen gehaald als figuranten en berg scenes werden in de Hoge Atlas opgenomen. Een eind verder op in de vlakte was het plein van de Hadj nagebouwd: die grote zwarte vierkante kolos waar duizenden pelgrims omheen lopen. Speelfilms daarover zijn hier opgenomen. Zo is alles waar je naar kijkt niet helemaal wat het is!!.
Vervolgens gingen we naar de plaats Ait Ben Haddou. Rijen bussen bezoeken hier de meest oorspronkelijke kasbah (vesting of oude deel van een Arabische stad). Deze staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Het is in elk geval de moeite van het bezoeken waard.
Daarvandaan belandden we op een camping in Tailouine waar we op een heel mooie plekje stonden met uitzicht op de bergen. Daar hebben we drie dagen gestaan, de was gedaan en zelfs de Hammam bezocht.
Zo af en toe moet je je portemonnee weer eens vullen. Helaas kwam er in plaats van het gevraagde bedrag maar een deel ervan uit de tap. We hadden dat ooit eens eerder gehad in Zuid Amerika en toen bleek de pinautomaat leeg. Dankzijde moderne techniek kon den we nu meteen op de Smartphone kijken welk bedrag er was afgeschreven en dat was inderdaad het bedrag dat we hadden ontvangen.
Op weg naar Agadir kwamen we op een paradijselijk plekje van een stel Fransen “Paradis Nomade”, die daar een camping, hotelkamers, nomandententen, zwembad, luxe restaurant, lounge met open haard waar je zelfs wijn kon krijgen, hadden opgezet. Een zeer geslaagde “ik vertrek”.
Maandag 10 februari. Agadir aan de kust was ons volgend doel.
Het zou een gedenkwaardige dag worden.
1e: ’s Morgens had de telefoon op het aanrecht gelegen, dat nat was en hij deed niets meer. Balen.
Over Agadir: Wat een verschil met het achterland. Agadir is een wereldstad met alle drukte vandien. Veel verkeer, mooie buitenwijken, megasupermarkten zoals de Marjane. Daar hebben we onze voorraad weer aangevuld.
2e: De camping daar was overvol, en er stond een lange rij wachtenden voor. Agadir is overspoeld met honderden voornamelijk Franse toeristen in hun campers. We reden dus een stuk langs de kust, op zoek naar een volgende camping. Ook die was vol. Maar er naast stonden talloze campers vrij langs het strand.
3e: Dus wij dachten, dan wij ook maar. We kozen onze rijroute met zorg, maar niet met zorg genoeg, want plotseling stonden we muurvast!!! De pioniersschep erbij en scheppen maar. Weer proberen, helaas, we zakten al dieper weg. Ik had bij de Aldi eens rijplaten voor de sneeuw gekocht, die er onder gelegd, maar jammer dan. We raakten al dieper in het zand. Kijk, als je in de woestijn naar een ander staat te kijken die vast zit, met allerlei stoere knapen, is het heel wat anders dan wanneer je er met z’n tweeën voor staat. Gelukkig hadden we dat engelbewaardertje weer op onze schouders. Zo ’n 500 meter verder op waren ze met de weg bezig. Er stond ook een tractor bij. Ik erheen voor hulp. “Ah madame, nous allons vous aider”, we zullen u wel eens even helpen. Helaas kon het niet met de tractor want de chauffeur had pauze.
En met 6 stoere knapen in mijn kielzog kwam ik bij de camper aan. Ze dachten dat zo wel te klaren. Maar nee dus, dat zagen ze ook wel in. Gelukkig was intussen de chauffeur van de tractor er weer en die werd opgetrommeld. Hij trok hem er zo maar weer uit. Een hele opluchting.
Vervolgens op zoek naar een camping en vonden die waar we nu staan, gelukkig was daar wel plaats.
Vandaag hebben we Agadir weer bezocht. Er is een geweldig grote markt binnen de stadsmuren. Er zijn 12 poorten die toegang geven tot de markt. Je kunt er echt van alles kopen. Groente en fruit is er in overvloed, we zagen ook weer bergen mandarijnen, die zó lekker zijn. In Nederland hebben we ze zelden zo smakelijk gegeten. Kippen worden levend aangeboden en ter plekke voor je geslacht.
4e: Dat brengt me op het bericht uit Saaxumhuizen dat we van Anneke kregen, die voor onze kippen zorgde. Zorgde, want helaas hoeft het niet meer. De een na de ander is verdwenen, waarschijnlijk verschalkt door een vos.
Wel een droevig bericht. Ik was erg op mijn zijdehoentjes gesteld.
Positief bericht: na een zonnebad om te drogen deed de telefoon het gelukkig weer. Zo konden we vandaag onze schoonzoon Arjan succes wensen op zijn reis naar Sotshi en zijn werk tijdens de Olympische Winterspelen waar hij de internetverbindingen in het Holland Huis mee zal verzorgen.
Toen we in Agadir weer buiten de muren van de markt kwamen, hoorden we opeens heel mooie muziek. Een soort muziek die je in trance brengt. We kochten de cd. De verkoper vertelde dat er soera’s uit de Koran op werden gezongen. We liepen verder en even later kwam de verkoper ons achterna en gaf ons ons geld terug. We kregen de cd cadeau van een man. Misschien dacht hij zieltjes te winnen voor de Islam, maar het was wel een heel lief gebaar.
Morgen zakken we verder af langs de kust naar het Zuiden. Het is elke dag mooi weer en nu zijn ook de avonden en nachten niet koud meer.
Groetjes en tot de volgende keer.
Ernst en Marijke.
Dinsdag 11 februari 2014.
Taghazoute, 20 km boven Agadir, Camping Terre d’ Ocean. De naam doet de camping eer aan: we staan hoog op een berg, uitkijkend over de Atlantische Oceaan, we horen de branding en hebben genoten van een prachtige zonsondergang en in de verte zie je op zee de lichtjes van de vissersboten.
Na de Dadesvallei en de Vallei des Roses was de eerstvolgende plaats met bezienswaardigheden Ouarzazate. Deze stad staat bekend om de filmstudio’s. We bezochten de studio’s waar vele filmattributen zijn voor films als 7 Years in Tibet, Lawrence of Arabië, Troje en vele anderen die hier zijn opgenomen. Er was een groot bassin waar woeste zee scènes werden geënsceneerd. Vervolgens werd je met de auto een eind de woestijnachtige vlakte ingestuurd waar een heel groot kasteel was gebouwd van kunststof, aan de voorkant niet van echt te onderscheiden, aan de achterkant allemaal nep, waar de bovengenoemde films zijn opgenomen.
Voor 7 years in Tibet werden 400 Tibetanen hierheen gehaald als figuranten en berg scenes werden in de Hoge Atlas opgenomen. Een eind verder op in de vlakte was het plein van de Hadj nagebouwd: die grote zwarte vierkante kolos waar duizenden pelgrims omheen lopen. Speelfilms daarover zijn hier opgenomen. Zo is alles waar je naar kijkt niet helemaal wat het is!!.
Vervolgens gingen we naar de plaats Ait Ben Haddou. Rijen bussen bezoeken hier de meest oorspronkelijke kasbah (vesting of oude deel van een Arabische stad). Deze staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Het is in elk geval de moeite van het bezoeken waard.
Daarvandaan belandden we op een camping in Tailouine waar we op een heel mooie plekje stonden met uitzicht op de bergen. Daar hebben we drie dagen gestaan, de was gedaan en zelfs de Hammam bezocht.
Zo af en toe moet je je portemonnee weer eens vullen. Helaas kwam er in plaats van het gevraagde bedrag maar een deel ervan uit de tap. We hadden dat ooit eens eerder gehad in Zuid Amerika en toen bleek de pinautomaat leeg. Dankzijde moderne techniek kon den we nu meteen op de Smartphone kijken welk bedrag er was afgeschreven en dat was inderdaad het bedrag dat we hadden ontvangen.
Op weg naar Agadir kwamen we op een paradijselijk plekje van een stel Fransen “Paradis Nomade”, die daar een camping, hotelkamers, nomandententen, zwembad, luxe restaurant, lounge met open haard waar je zelfs wijn kon krijgen, hadden opgezet. Een zeer geslaagde “ik vertrek”.
Maandag 10 februari. Agadir aan de kust was ons volgend doel.
Het zou een gedenkwaardige dag worden.
1e: ’s Morgens had de telefoon op het aanrecht gelegen, dat nat was en hij deed niets meer. Balen.
Over Agadir: Wat een verschil met het achterland. Agadir is een wereldstad met alle drukte vandien. Veel verkeer, mooie buitenwijken, megasupermarkten zoals de Marjane. Daar hebben we onze voorraad weer aangevuld.
2e: De camping daar was overvol, en er stond een lange rij wachtenden voor. Agadir is overspoeld met honderden voornamelijk Franse toeristen in hun campers. We reden dus een stuk langs de kust, op zoek naar een volgende camping. Ook die was vol. Maar er naast stonden talloze campers vrij langs het strand.
3e: Dus wij dachten, dan wij ook maar. We kozen onze rijroute met zorg, maar niet met zorg genoeg, want plotseling stonden we muurvast!!! De pioniersschep erbij en scheppen maar. Weer proberen, helaas, we zakten al dieper weg. Ik had bij de Aldi eens rijplaten voor de sneeuw gekocht, die er onder gelegd, maar jammer dan. We raakten al dieper in het zand. Kijk, als je in de woestijn naar een ander staat te kijken die vast zit, met allerlei stoere knapen, is het heel wat anders dan wanneer je er met z’n tweeën voor staat. Gelukkig hadden we dat engelbewaardertje weer op onze schouders. Zo ’n 500 meter verder op waren ze met de weg bezig. Er stond ook een tractor bij. Ik erheen voor hulp. “Ah madame, nous allons vous aider”, we zullen u wel eens even helpen. Helaas kon het niet met de tractor want de chauffeur had pauze.
En met 6 stoere knapen in mijn kielzog kwam ik bij de camper aan. Ze dachten dat zo wel te klaren. Maar nee dus, dat zagen ze ook wel in. Gelukkig was intussen de chauffeur van de tractor er weer en die werd opgetrommeld. Hij trok hem er zo maar weer uit. Een hele opluchting.
Vervolgens op zoek naar een camping en vonden die waar we nu staan, gelukkig was daar wel plaats.
Vandaag hebben we Agadir weer bezocht. Er is een geweldig grote markt binnen de stadsmuren. Er zijn 12 poorten die toegang geven tot de markt. Je kunt er echt van alles kopen. Groente en fruit is er in overvloed, we zagen ook weer bergen mandarijnen, die zó lekker zijn. In Nederland hebben we ze zelden zo smakelijk gegeten. Kippen worden levend aangeboden en ter plekke voor je geslacht.
4e: Dat brengt me op het bericht uit Saaxumhuizen dat we van Anneke kregen, die voor onze kippen zorgde. Zorgde, want helaas hoeft het niet meer. De een na de ander is verdwenen, waarschijnlijk verschalkt door een vos.
Wel een droevig bericht. Ik was erg op mijn zijdehoentjes gesteld.
Positief bericht: na een zonnebad om te drogen deed de telefoon het gelukkig weer. Zo konden we vandaag onze schoonzoon Arjan succes wensen op zijn reis naar Sotshi en zijn werk tijdens de Olympische Winterspelen waar hij de internetverbindingen in het Holland Huis mee zal verzorgen.
Toen we in Agadir weer buiten de muren van de markt kwamen, hoorden we opeens heel mooie muziek. Een soort muziek die je in trance brengt. We kochten de cd. De verkoper vertelde dat er soera’s uit de Koran op werden gezongen. We liepen verder en even later kwam de verkoper ons achterna en gaf ons ons geld terug. We kregen de cd cadeau van een man. Misschien dacht hij zieltjes te winnen voor de Islam, maar het was wel een heel lief gebaar.
Morgen zakken we verder af langs de kust naar het Zuiden. Het is elke dag mooi weer en nu zijn ook de avonden en nachten niet koud meer.
Groetjes en tot de volgende keer.
Ernst en Marijke.
-
11 Februari 2014 - 23:59
Frank En Ellie:
Nu even als eerste reageren ook genietend van de ondergaande zon.
Jullie hebben al weer genoeg meegemaakt. Wat erg wat er met jullie kippen is gebeurd.
Het is wel een fascinerend land, Marokko. Wij zijn er nooit geweest, maar misschien komt het er nog eens van. Goede reis verder, hpolijk zonder malheur. LIEFS -
12 Februari 2014 - 09:51
Gerda :
Weer een spannend verslag.
Nog niet flauw van het reizen. ?
Groeten en veel plezier
Gerda -
12 Februari 2014 - 10:00
Ineke De Boer:
Een dikke maand onderweg, wat weer een leuk verslag. Zien we jullie nog terug in het hoge noorden??? -
12 Februari 2014 - 10:44
Siebrand En Adrie:
Hallo Marijke en Ernst.
weer prachtig, veel plezier. Wij genieten hier nu van de OS
groeten adrie
-
12 Februari 2014 - 11:42
Ina Hummel:
Weer met plezier jullie reisverslag gelezen. Wat een belevenissen! Gisteren Arjan naar Schiphol gebracht. Hij is goed aangekomen heeft goede hotelkamer.Vandaag wordt hij ingewerkt. Verder alles ok hier. Groet Ina. -
12 Februari 2014 - 16:11
Chelly Six Dijkstra:
Wat een mooi verhaal weer! En leuke foto's met jaloersmakende blauwe luchten, alhoewel, zo nu en dan hebben wij die ook. Alleen de temperatuur is wel wat anders dan bij jullie, maar winter is het niet.
De sneeuwklokjes, scilla, crocussen en tète-a-tète narcisjes, en verschillende bloesembomen bloeien uitbundig; het onkruid groeit helaas ook al flink.
Wat sneu van je ziijdehoentjes Marijke! Mooi dat de vos weer terug is, maar hij moet wel van onze huisdieren afblijven! Hoe leer je dat zo'n beest;).
Veel plezier maar weer, en hou het heel!
Six en Chelly -
12 Februari 2014 - 21:55
Rikste:
Nou moe!
Vanmorgen een reactie getypt, blijkbaar iets mis gegaan.
Had geen mail gehad, ook vorige twee verslagen al niet. Vreemd!
Nu dus even bijgelezen.
Mooie verhalen weer.
Hier alles goed.
Twee drukke dagen achter de rug. Gisteren naar Schiphol, ging goed. En 's avonds college.
Vandaag lange lesdag en daarna 14 oudergesprekken. Pittig dagje!
Hoera voor Ina en Karin die gisteren samen en Ina vandaag alleen met de kinderen heeft gegeten en ze op bed heeft gebracht.
Arjan veilig aangekomen en vanavond feestje gevierd in het Holland Heineken House vanwege goud voor Groothuis. Hij stuurde een gaaf filmpje!
Liefs -
12 Februari 2014 - 23:23
Jan:
Hoi Marijke en Ernst
Ik lees jullie verslag bijMia,waar ik logeer na een Pronkkamervergadering
Wij hadden al eentijd niets gehoord en werden al een beetje ongerust. Fijn te horen dat alles ok is. We worden verwend met jullie avonturen en genieten mee.
Groetjes
Jan -
13 Februari 2014 - 10:58
Willy:
Spannend weer,goeie reis verder. -
13 Februari 2014 - 13:42
Francisca:
Hermosos paisajes todo esto me parese muy bonito ,espero que sigan disfrutando de esta maravillosa aventura.
-
16 Februari 2014 - 23:26
Koen En Diny:
Hoi, wat een plezier om jullie Marokko-reis te volgen. We genieten met jullie mee (en ervaren de spanning als er iets vervelends gebeurt). Er komen veel routes en campings voorbij, waar we ook waren. Als tip hadden wij meegekregen MAFFI FLOES (geen geld) te roepen bij opdringerige verkopers/bedelende kinderen. Het werkte! Misschien ook door jullie te proberen? Hele goede reis gewenst verder, groet, koen en diny. -
18 Februari 2014 - 18:48
Trienke:
Beste Marijke en Ernst,
Prachtig verhaal weer, jaloers makend. Fijn, dat het al weer een tijd goed gaat. En jullie er kennelijk nog niet genoeg van hebben. Blijf genieten. Het zullen later bijzondere herinneringen zijn.
Wanneer jullie weer thuis zijn, krijgen jullie vast afkickverschijnselen.
Goede reis verder en hartelijke groet van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
