Marokko 2014-4
Door: Marijke
Blijf op de hoogte en volg Ernst & Marijke
04 Februari 2014 | Marokko, Skoura
Marokko 4.
Tinerhir, zondag 2 februari 2014.
Op één van de dagen in Merzouga, aan de rand van de woestijn, begon de lucht tegen het einde van de middag te betrekken. Ali, onze campingbaas, kwam iedereen waarschuwen dat we als de wiede weerga de luifels moesten inhalen. Nauwelijks was dat gedaan of er kwam toch een zandstorm aanzetten. Ongelooflijk. Het werd donker en het leek of de auto gezandstraald werd. De hele avond bleef het hard waaien en regenen, maar de volgende dag scheen de zon weer stralend. Doordat het geregend had, kon je gemakkelijker door de woestijn lopen. We hebben toen een flinke wandeling gemaakt.
Na 6 dagen hebben we met weemoed afscheid van Merzouga genomen. In de eerstvolgende behoorlijke plaats, Rissani, stopten we om wat rond te lopen. Dat bleek geen onverdeeld genoegen, want toen we in de overdekte markt bleven staan om een sjaal te kopen, lukte het ons pas met grote moeite om van de opdringerige verkoper af te komen. Waarom doen ze dat toch zo. Het stoot alleen maar af.
Als we volgens de reisgids van de doorgaande route af zouden wijken naar Goulmina en via een “witte” weg verder gingen, zouden we door een heel mooi, traditioneel dorp komen. Dat was ook zo. Smalle straten, met palmen oases langs de weg. De mensen waren er heel traditioneel gekleed.
Uiteindelijk kwamen we op een camping in Tinerhir, een stad die zo op het oog niet zo veel bijzonders te bieden had. Toen we de volgende dag wat rondreden, bleek er aan de rand van de stad heel veel gebouwd te worden. Dat hadden we trouwens al veel meer gezien. In het centrum parkeerden we de camper en liepen wat rond. Opeens werden we in het Nederlands aangesproken door een Marokkaan, Abdul. Hij vertelde in Parijs te werken en hier op vakantie te zijn en hij had ook een aantal jaren in Amsterdam gewerkt. Hij kwam heel aardig over en zei dat hij ons de kasba zou laten zien met het gedeelte wat er speciaal voor de vrouwen was. Ernst liep intussen stevig te balen, want zag zich al weer op sleeptouw genomen met wie weet wat voor doel. Maar gezegd moet worden dat Abdul ons een deel van Tinerhir liet zien waar we anders nooit zouden zijn gekomen. Op een gegeven moment leidde hij ons naar de Joodse wijk, waar sieraden werden gemaakt. Het waren heel nauwe straatjes met lemen muren en af en toe een gesloten deur. Bij één van die deuren klopte hij aan en vervolgens werden we meegenomen naar wat voor mij een grote verrassing was: in die nauwe lemen straatjes achter een onooglijke deur was opeens een prachtig vertrek met een aantal kamers waar de mooiste sieraden waren uitgestald met ook een zaal met tapijten. We hadden meteen duidelijk gemaakt dat we niets wilden kopen, al moest ik mij heel erg bedwingen, want er lagen prachtige kettingen. De man vertelde dat hij alleen aan handelaren verkocht en dat deze ruimte niet voor toeristen was. Je zou het alleen ook nooit kunnen vinden. Daarna leidde Abdul ons er weer uit en dronken we samen een kopje koffie en uiteraard gaven we hem toch wat, want hij had ons toch wel even tussen neus en lippen verteld dat zijn auto stuk was.
Vervolgens gingen we naar een camping in de Todra-kloof. Daarvandaan hebben we vandaag een tocht van 46 km door de kloof gemaakt. Prachtig. Op het toeristische hoogtepunt is de doorgang 10 meter. We zijn daarvandaan nog een flink stuk verder gereden en de ah’s en oh’s waren niet van de lucht: de steile bergwanden waar je tussen door reed waren heel spectaculair.
Dinsdag 4 februari, Skoura.
In Tinerhir probeerden we nog te Skypen naar Riste en haar gezinnetje. We hadden ons er op verheugd. Maar helaas was de verbinding slecht. Ik hoorde Finn roepen “oma Marijke” en toen moest ik wel even wat wegslikken. We konden helaas niet uitgebreid praten.
In Tinerhir bezochten we de soek, die daar op maandag werd gehouden. Weer een heel grote markt met van alles te koop: heel lelijke kleding, huishoudelijke zaken van heel slechte kwaliteit, veel matrassen voor de zitbanken in de Marokkaanse huizen. Wel heel veel groenten en ook weer bergen mandarijnen. Zo op reis wil je geen grote voorraden inslaan en als ik dan b.v. één wortel wil of wat dan ook, kijken ze je met een blik aan van wat is dat nou en gebaren dan “neem maar mee”. Zo heb ik al heel vaak gratis groenten meegekregen Niet dat ik het daarom doe!!. Brood kost ook haast niets: één Dirham (0,09 ct.) of soms 2 Dirham.
We vertrokken naar de Dades Vallei en de Dades Kloof. Weer zo’n spectaculair mooi landschap. We moesten eerst heel hoog klimmen tussen het woeste gebergte door en daarna afdalen naar de kloof. Prachtig. Er zijn daar veel campings: hotels met een parkeerplaats met stroomaansluiting. We hadden vanuit de camper een prachtig uitzicht. De camping baas vertelde dat door de crisis in Europa het toerisme niet is wat het was.
Daarna zijn we door de Vallee des Roses getrokken. Er werden heel veel verrukkelijk naar rozen ruikende producten aangeboden. Overdag schijnt de zon heerlijk, 25 gr. Maar om 18.00 uur wordt het donker en koelt het ook razend snel af. We rijden langs de voet van de HogeAtlas. Daar ligt veel sneeuw en passen zijn afgesloten.
Tot de volgende keer.
Marijke
Tinerhir, zondag 2 februari 2014.
Op één van de dagen in Merzouga, aan de rand van de woestijn, begon de lucht tegen het einde van de middag te betrekken. Ali, onze campingbaas, kwam iedereen waarschuwen dat we als de wiede weerga de luifels moesten inhalen. Nauwelijks was dat gedaan of er kwam toch een zandstorm aanzetten. Ongelooflijk. Het werd donker en het leek of de auto gezandstraald werd. De hele avond bleef het hard waaien en regenen, maar de volgende dag scheen de zon weer stralend. Doordat het geregend had, kon je gemakkelijker door de woestijn lopen. We hebben toen een flinke wandeling gemaakt.
Na 6 dagen hebben we met weemoed afscheid van Merzouga genomen. In de eerstvolgende behoorlijke plaats, Rissani, stopten we om wat rond te lopen. Dat bleek geen onverdeeld genoegen, want toen we in de overdekte markt bleven staan om een sjaal te kopen, lukte het ons pas met grote moeite om van de opdringerige verkoper af te komen. Waarom doen ze dat toch zo. Het stoot alleen maar af.
Als we volgens de reisgids van de doorgaande route af zouden wijken naar Goulmina en via een “witte” weg verder gingen, zouden we door een heel mooi, traditioneel dorp komen. Dat was ook zo. Smalle straten, met palmen oases langs de weg. De mensen waren er heel traditioneel gekleed.
Uiteindelijk kwamen we op een camping in Tinerhir, een stad die zo op het oog niet zo veel bijzonders te bieden had. Toen we de volgende dag wat rondreden, bleek er aan de rand van de stad heel veel gebouwd te worden. Dat hadden we trouwens al veel meer gezien. In het centrum parkeerden we de camper en liepen wat rond. Opeens werden we in het Nederlands aangesproken door een Marokkaan, Abdul. Hij vertelde in Parijs te werken en hier op vakantie te zijn en hij had ook een aantal jaren in Amsterdam gewerkt. Hij kwam heel aardig over en zei dat hij ons de kasba zou laten zien met het gedeelte wat er speciaal voor de vrouwen was. Ernst liep intussen stevig te balen, want zag zich al weer op sleeptouw genomen met wie weet wat voor doel. Maar gezegd moet worden dat Abdul ons een deel van Tinerhir liet zien waar we anders nooit zouden zijn gekomen. Op een gegeven moment leidde hij ons naar de Joodse wijk, waar sieraden werden gemaakt. Het waren heel nauwe straatjes met lemen muren en af en toe een gesloten deur. Bij één van die deuren klopte hij aan en vervolgens werden we meegenomen naar wat voor mij een grote verrassing was: in die nauwe lemen straatjes achter een onooglijke deur was opeens een prachtig vertrek met een aantal kamers waar de mooiste sieraden waren uitgestald met ook een zaal met tapijten. We hadden meteen duidelijk gemaakt dat we niets wilden kopen, al moest ik mij heel erg bedwingen, want er lagen prachtige kettingen. De man vertelde dat hij alleen aan handelaren verkocht en dat deze ruimte niet voor toeristen was. Je zou het alleen ook nooit kunnen vinden. Daarna leidde Abdul ons er weer uit en dronken we samen een kopje koffie en uiteraard gaven we hem toch wat, want hij had ons toch wel even tussen neus en lippen verteld dat zijn auto stuk was.
Vervolgens gingen we naar een camping in de Todra-kloof. Daarvandaan hebben we vandaag een tocht van 46 km door de kloof gemaakt. Prachtig. Op het toeristische hoogtepunt is de doorgang 10 meter. We zijn daarvandaan nog een flink stuk verder gereden en de ah’s en oh’s waren niet van de lucht: de steile bergwanden waar je tussen door reed waren heel spectaculair.
Dinsdag 4 februari, Skoura.
In Tinerhir probeerden we nog te Skypen naar Riste en haar gezinnetje. We hadden ons er op verheugd. Maar helaas was de verbinding slecht. Ik hoorde Finn roepen “oma Marijke” en toen moest ik wel even wat wegslikken. We konden helaas niet uitgebreid praten.
In Tinerhir bezochten we de soek, die daar op maandag werd gehouden. Weer een heel grote markt met van alles te koop: heel lelijke kleding, huishoudelijke zaken van heel slechte kwaliteit, veel matrassen voor de zitbanken in de Marokkaanse huizen. Wel heel veel groenten en ook weer bergen mandarijnen. Zo op reis wil je geen grote voorraden inslaan en als ik dan b.v. één wortel wil of wat dan ook, kijken ze je met een blik aan van wat is dat nou en gebaren dan “neem maar mee”. Zo heb ik al heel vaak gratis groenten meegekregen Niet dat ik het daarom doe!!. Brood kost ook haast niets: één Dirham (0,09 ct.) of soms 2 Dirham.
We vertrokken naar de Dades Vallei en de Dades Kloof. Weer zo’n spectaculair mooi landschap. We moesten eerst heel hoog klimmen tussen het woeste gebergte door en daarna afdalen naar de kloof. Prachtig. Er zijn daar veel campings: hotels met een parkeerplaats met stroomaansluiting. We hadden vanuit de camper een prachtig uitzicht. De camping baas vertelde dat door de crisis in Europa het toerisme niet is wat het was.
Daarna zijn we door de Vallee des Roses getrokken. Er werden heel veel verrukkelijk naar rozen ruikende producten aangeboden. Overdag schijnt de zon heerlijk, 25 gr. Maar om 18.00 uur wordt het donker en koelt het ook razend snel af. We rijden langs de voet van de HogeAtlas. Daar ligt veel sneeuw en passen zijn afgesloten.
Tot de volgende keer.
Marijke
-
04 Februari 2014 - 23:10
Chris En Leni:
Prachtig verslag. Met veel plezier gelezen. Drie dagen maar een totale vakantie met ervaringen.Voor ons zit het erop. Gaan morgenavond weer terugvliegen naar Nederland. Hadden hier een fijne vakantie maar wel wat teleurstellend weer. Overigens de laatste drie dagen was het hiet in de tuin ook hoogzomer.
groetjes van ons, wees voorzichtig en tot een volgend verslag,
Chris en Leni -
05 Februari 2014 - 10:37
Anneke Souman :
Wat een heerlijk verhaal en prachtige foto's.
Volgende keer zal je de camper moeten controleren op een verstekeling!
Tot het volgende verslag,
Anneke -
05 Februari 2014 - 10:50
Karen Janssen:
Hallo Ernst en Marijke,
Wat genieten jullie!!!
Wat is reizen toch zalig. Steeds een andere omgeving, andere mensen en gebruiken.
Steeds weer die nieuwsgierigheid naar wat de dag je weer gaat brengen.
Mooi verslag en leuke foto's, we genieten mee.
Wij verlangen ook zo naar wat mooi en warm weer.
Groetjes,
Karen en Peter -
05 Februari 2014 - 11:25
Tineke Hornhuis:
Dag Ernst en Marijke,
Weer mooie verhalen en mooie foto's, we krijgen er steeds meer zin in!
Nog 3,5 week en dan gaan we! Groeten en geniet er nog maar van! -
05 Februari 2014 - 15:11
Frank En Ellie:
Het is helemaal super leuk om jullie reis via de satelliet kaart te volgen en dan flink in te zoomen. Kun je precies alles zien.
Voorspoedige reis verder.
Groetjes -
05 Februari 2014 - 16:10
Chelly Six Dijkstra:
Mooi toch weer voor ons om zo alles te kunnen mee beleven! 't Is een prachtig land zo te zien, maar die opdringerige verkopers zo hier en daar zijn bar irritant, en voor ons heel herkenbaar. In Egypte en Turkije hadden ze er ook een handje van! Wel superleuk dat jullie toch ook veel van het niet-toeristische leven daar zien.
Veel plezier maar weer verder!
Six en Chelly -
09 Februari 2014 - 17:37
Karin Hummel:
Hallo alle2
De olympische spelen zijn begonnen, kun je er iets van ontvangen.? Sven heeft in ieder geval goud gewonnen erger nog er stonden 3 Nederlanders die goud zilver brons hebben gewonnen.
Rutte heeft vooraf aan de spelen Poetin gewezen over de mensenrechten in Rusland
Dit had hij de Kamer toegezegd
Sport is sport en daar moet je het bij houden logens Poetin de wereld keek wel mee
Tja sporten jullie ook in de Marikaanse sportschool, hoe blijfjeeen beetje fit?
Mooie foto s maken jullie wet toch een Werel van verschil .
Genietervan
-
09 Februari 2014 - 20:58
Karin :
Wanneer ik een mail stuur zonder mijn leesbril op staan er fouten in de mail
Sorry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
