Marokko 2014-3
Door: Marijke
Blijf op de hoogte en volg Ernst & Marijke
28 Januari 2014 | Marokko, Merzouga
Marokko 3.
Merzouga, 25 Jan. 2014.
We zitten aan de rand van de woestijn. De plek waar we drie jaar geleden ook stonden: wondermooi. Overdag prachtige roodgouden zandheuvels en ’s nachts een sterrenhemel die tot laag aan de einder reikt.
Na Figuig trokken we westwaarts, eerst nog een paar honderd kilometer door de kale vlakte. Maar die kale vlakte is heel boeiend, af en toe zie je een groepje dromedarissen, nomadententen, herders met geiten. Halverwege de eindeloze weg was een Fransman een biologisch bedrijf begonnen met ook een camping erbij. Alle energie werd geleverd door zonne-energie.
Wat ik nog wil vertellen: al een paar jaar had de auto last van lawaai bij het draaien van het stuur (de buren zullen dit wel gemerkt hebben!). Dit t.g.v. de V-snaar die aangespannen moest worden. We hebben dat al bij heel wat garages laten doen. Ook in Figuig lieten we er naar kijken. De monteur onderzocht het geheel en kwam tot de conclusie dat er een verkeerde V-snaar op zat. Ernst had zelf die gedachte ook al vaker gehad. De monteur had er zin in, na 2 uur werk zaten er twee nieuwe V-snaren op. Materiaalkosten 100 Dh (€ 9,00). De rest was gratis. Uiteraard hebben we hem wel betaald. Sindsdien is er geen verkeerd geluid meer te horen!
De boodschappen zijn hier niet duur, maar wil je een wijntje dan betaal je daar fors voor. En je moet flink zoeken waar je het kunt kopen.
Na de lange weg door de eindeloze vlakte, kwamen we weer in de bewoonde wereld en wel in Meski op de camping Source Bleu de Meski. Een prachtige plek waar het bronwater zorgde voor een groene oase met tuinen en palmbomen. Alleen had die camping terecht een slechte naam vanwege de opdringerige verkopers die er hun waren wilden verkopen en het slechte sanitair. De Fransen, Jean François en Mireille, ontmoetten we hier ook weer. ’s Avonds hebben we samen gegeten in het restaurant van Zidane en Zaïd en werden we ook nog vergast op Marokkaanse muziek.
Overdag is het heerlijk weer met een stralend blauwe hemel en een lekkere temperatuur, 20 tot 25 gr. ’s Nachts is het koud, maar dankzij het kacheltje is het in de camper heerlijk.
We hebben overdag een heerlijke wandeling gemaakt door de Palmerieën en door de kashba. De kashba is heel bijzonder: heel nauwe straatjes, de weg bestaat uit leem en bij regen wordt dat een modderpoel. Je ziet niet wat er achter de deuren is: of het ruim is of klein. Of er een binnenplaats is etc. Het huis van Mohammed in Figuig bestond uit heel kleine kamers met kleden op de vloer en een binnenplaats. Zonder enige vorm van luxe. Uiteraard wel met een grote televisie.
We hadden van Zaïd het adres gekregen van een camping van een neef in Merzouga. Maar daar aangekomen zijn we snel omgekeerd., want op deze camping stond je tussen vier muren zonder uitzicht. We hadden het beeld van de rand van de woestijn voor ogen en togen dus naar de camping van drie jaar geleden, toen we hier ook op een prachtige plek stonden. De campingbaas herkende de auto nog van destijds. Toen we daar aan kwamen, werden we verrast begroet door de ouders van een vriendin van Rikste. Zij trekken ook al vele jaren door Marokko. We hebben uiteraard gezellig bijgepraat.
Merzouga, dinsdag 28 januari. Een aantal dagen verder. Het is hier zo heerlijk toeven. Een strak blauwe hemel, uitzicht op prachtige woestijnduinen waar regelmatig een stoet dromedarissen doorheen trekt. Fabelachtig mooi. Op de camping hebben we leuke contacten met andere reizigers, o.a. met de eerder genoemde ouders van Rikste ’s vriendin Eline: Ton en Grada. We hebben gezellig gekletst en een avondje gekaart.
Vandaag hebben we een excursie gemaakt door de woestijn in een 4 x 4. Uiteraard is zo iets heel toeristisch, maar dat is ook de enige manier waarop de mensen hier geld kunnen verdienen. En ook de enige manier waarop je door de woestijn kunt reizen. Met je eigen auto lukt dat nooit.
We belandden eerst in een “dorpje” van Senegalezen die er een muziekshow verzorgden. Vervolgens door een steenachtige woestijn naar voormalige mijnen. We kregen een lunch (Berberpizza) in een nomaden nederzetting, wederom: toeristisch maar toch lekker en leuk. We hebben 100 km door de woestijn gereden, door diepe zandduinen en heuvels. Gelukkig hadden we het volste vertrouwen in onze chauffeur: Hassan. Maar Hassan kreeg op een gegeven moment een telefoontje dat er iemand in de problemen zat. Wat een geluk dat er overal dekking is voor de telefoon. We togen er op af, het spoor door het zand volgend. Uiteindelijk vonden we ze. Het was een jong Australisch stel dat met een gids door de woestijn reed. De gids was blijkbaar niet zo ervaren. Ze zaten al een paar uur muurvast. Na heel veel manoeuvreren, zand weg scheppen etc., kreeg Hassan de auto van de anderen vrij. We wensten elkaar goede reis en tot ziens! Ieder vervolgde zijn route. 10 Minuten later weer een telefoontje: ze zaten wéér vast. Ook nu weer lukte het na heel veel gedoe de anderen vrij te krijgen. Het Australische stel had wel het vertrouwen verloren, maar ze waren aan die gids overgeleverd. Wij vonden het wel leuk om dit allemaal mee te maken.
Terug op de camping bleek die volgestroomd me Italianen. Ook was er een mailtje van onze Franse vrienden die ons hadden gezocht en niet konden vinden. Al met al, we hebben de tijd van ons leven. Heerlijk.
Groeten, Ernst en Marijke.
Merzouga, 25 Jan. 2014.
We zitten aan de rand van de woestijn. De plek waar we drie jaar geleden ook stonden: wondermooi. Overdag prachtige roodgouden zandheuvels en ’s nachts een sterrenhemel die tot laag aan de einder reikt.
Na Figuig trokken we westwaarts, eerst nog een paar honderd kilometer door de kale vlakte. Maar die kale vlakte is heel boeiend, af en toe zie je een groepje dromedarissen, nomadententen, herders met geiten. Halverwege de eindeloze weg was een Fransman een biologisch bedrijf begonnen met ook een camping erbij. Alle energie werd geleverd door zonne-energie.
Wat ik nog wil vertellen: al een paar jaar had de auto last van lawaai bij het draaien van het stuur (de buren zullen dit wel gemerkt hebben!). Dit t.g.v. de V-snaar die aangespannen moest worden. We hebben dat al bij heel wat garages laten doen. Ook in Figuig lieten we er naar kijken. De monteur onderzocht het geheel en kwam tot de conclusie dat er een verkeerde V-snaar op zat. Ernst had zelf die gedachte ook al vaker gehad. De monteur had er zin in, na 2 uur werk zaten er twee nieuwe V-snaren op. Materiaalkosten 100 Dh (€ 9,00). De rest was gratis. Uiteraard hebben we hem wel betaald. Sindsdien is er geen verkeerd geluid meer te horen!
De boodschappen zijn hier niet duur, maar wil je een wijntje dan betaal je daar fors voor. En je moet flink zoeken waar je het kunt kopen.
Na de lange weg door de eindeloze vlakte, kwamen we weer in de bewoonde wereld en wel in Meski op de camping Source Bleu de Meski. Een prachtige plek waar het bronwater zorgde voor een groene oase met tuinen en palmbomen. Alleen had die camping terecht een slechte naam vanwege de opdringerige verkopers die er hun waren wilden verkopen en het slechte sanitair. De Fransen, Jean François en Mireille, ontmoetten we hier ook weer. ’s Avonds hebben we samen gegeten in het restaurant van Zidane en Zaïd en werden we ook nog vergast op Marokkaanse muziek.
Overdag is het heerlijk weer met een stralend blauwe hemel en een lekkere temperatuur, 20 tot 25 gr. ’s Nachts is het koud, maar dankzij het kacheltje is het in de camper heerlijk.
We hebben overdag een heerlijke wandeling gemaakt door de Palmerieën en door de kashba. De kashba is heel bijzonder: heel nauwe straatjes, de weg bestaat uit leem en bij regen wordt dat een modderpoel. Je ziet niet wat er achter de deuren is: of het ruim is of klein. Of er een binnenplaats is etc. Het huis van Mohammed in Figuig bestond uit heel kleine kamers met kleden op de vloer en een binnenplaats. Zonder enige vorm van luxe. Uiteraard wel met een grote televisie.
We hadden van Zaïd het adres gekregen van een camping van een neef in Merzouga. Maar daar aangekomen zijn we snel omgekeerd., want op deze camping stond je tussen vier muren zonder uitzicht. We hadden het beeld van de rand van de woestijn voor ogen en togen dus naar de camping van drie jaar geleden, toen we hier ook op een prachtige plek stonden. De campingbaas herkende de auto nog van destijds. Toen we daar aan kwamen, werden we verrast begroet door de ouders van een vriendin van Rikste. Zij trekken ook al vele jaren door Marokko. We hebben uiteraard gezellig bijgepraat.
Merzouga, dinsdag 28 januari. Een aantal dagen verder. Het is hier zo heerlijk toeven. Een strak blauwe hemel, uitzicht op prachtige woestijnduinen waar regelmatig een stoet dromedarissen doorheen trekt. Fabelachtig mooi. Op de camping hebben we leuke contacten met andere reizigers, o.a. met de eerder genoemde ouders van Rikste ’s vriendin Eline: Ton en Grada. We hebben gezellig gekletst en een avondje gekaart.
Vandaag hebben we een excursie gemaakt door de woestijn in een 4 x 4. Uiteraard is zo iets heel toeristisch, maar dat is ook de enige manier waarop de mensen hier geld kunnen verdienen. En ook de enige manier waarop je door de woestijn kunt reizen. Met je eigen auto lukt dat nooit.
We belandden eerst in een “dorpje” van Senegalezen die er een muziekshow verzorgden. Vervolgens door een steenachtige woestijn naar voormalige mijnen. We kregen een lunch (Berberpizza) in een nomaden nederzetting, wederom: toeristisch maar toch lekker en leuk. We hebben 100 km door de woestijn gereden, door diepe zandduinen en heuvels. Gelukkig hadden we het volste vertrouwen in onze chauffeur: Hassan. Maar Hassan kreeg op een gegeven moment een telefoontje dat er iemand in de problemen zat. Wat een geluk dat er overal dekking is voor de telefoon. We togen er op af, het spoor door het zand volgend. Uiteindelijk vonden we ze. Het was een jong Australisch stel dat met een gids door de woestijn reed. De gids was blijkbaar niet zo ervaren. Ze zaten al een paar uur muurvast. Na heel veel manoeuvreren, zand weg scheppen etc., kreeg Hassan de auto van de anderen vrij. We wensten elkaar goede reis en tot ziens! Ieder vervolgde zijn route. 10 Minuten later weer een telefoontje: ze zaten wéér vast. Ook nu weer lukte het na heel veel gedoe de anderen vrij te krijgen. Het Australische stel had wel het vertrouwen verloren, maar ze waren aan die gids overgeleverd. Wij vonden het wel leuk om dit allemaal mee te maken.
Terug op de camping bleek die volgestroomd me Italianen. Ook was er een mailtje van onze Franse vrienden die ons hadden gezocht en niet konden vinden. Al met al, we hebben de tijd van ons leven. Heerlijk.
Groeten, Ernst en Marijke.
-
28 Januari 2014 - 22:33
Ineke De Boer:
Wat heerlijk dat jullie zo genieten en wat een weertje. Toch zijn er veel mensen die net als jullie grote trips maken en jullie komen ze altijd weer tegen. Bijzonder. groet Adde en Ineke -
28 Januari 2014 - 22:44
Gerda:
Hier is het sneeuw en -6. Geniet ervan. Heel leuk jullie verhaal te lezen -
28 Januari 2014 - 23:08
Ina Hummel:
Fijn dat jullie zo genieten! Heerlijke temperatuur daar. Mooi verslag met veel plezier gelezen. -
29 Januari 2014 - 12:49
Siebrand En Adrie:
En wij hier maar in de kou, gisteren prachtig weer, maar nu een koude oostenwind.
Ik moet wel zeggen dat maandagmorgen ik naar Mensingeweer moest. De zon scheen een wit landschap en dan is het hier toch ook prachtig
Goede resi -
29 Januari 2014 - 13:21
Ellie En Frank:
Hallo Marijke en Ernst
Wij zijn inmiddels weer terug op Curaçao, terug uit een heel andere wereld dan waar jullie nu vertoeven. Jungle ipv woestijn. Zeker de moeite waard om te gaan verkennen. En iedereen spreekt perfect nederlands. Heel anders dan op Curaçao.
Geniet van jullie reis en wij van jullie verhalen.
Groetjes Frank en Ellie -
29 Januari 2014 - 14:16
Willy:
Mooie foto's en weer een leuk verslag,prettig dat het irritante geluid weg is,je gaat je er aan ergeren lijkt me veel plezier en goeie reis,groetjes -
29 Januari 2014 - 14:55
Mar Vedder:
Leuk om jullie verslagen weer te lezen. Ik geef een kopie aan Tjimmy. Fijne vakantie hebben jullie dat kun je wel zien. Beteree temperatuur dan hier. Is hier guur en vriest wat.
Leah is nog steeds onder ons, maar had het moeilijk met de hopen sneeuw. Kwam niet verder dan een beetje in de tuin. Ze moet extra vroeg op's morgens 4 oof 5 uur. Brr. Maar dan heb ik de kranten vroeg gelezen.
Ik wens jukllie nog veel schoons en avontuurlijks toe.
Groetjes van Bob en Mar -
29 Januari 2014 - 15:51
Mia:
Wat leuk om zo veel mensen te ontmoeten en spannende dingen mee te maken. Zo relaxt om zoveel tijd te hebben om van alles te beleven. Bij ons gebeurt niet zoveel a.s zondag word ik een dagje mee uit genomen door Mieke en Sanne. Wybe gaat met een aantal collega's dan vissen op de Noordzee. Ook leuk. groetjes -
29 Januari 2014 - 15:51
Mia:
Wat leuk om zo veel mensen te ontmoeten en spannende dingen mee te maken. Zo relaxt om zoveel tijd te hebben om van alles te beleven. Bij ons gebeurt niet zoveel a.s zondag word ik een dagje mee uit genomen door Mieke en Sanne. Wybe gaat met een aantal collega's dan vissen op de Noordzee. Ook leuk. groetjes -
29 Januari 2014 - 16:04
Chelly:
Wat zal dat een andere wereld zijn daar! Lijkt me heel bijzonder om zo lang in een andere cultuur te kunnen zijn en te genieten van alles wat op je pad komt! Mooi om alles te lezen. Leuke foto's!
Gelukkig houdt de bus zich goed en was jullie reparatie snel gepiept. Het zou inderdaad onverantwoord zijn om in je eentje de woestijn in te trekken. Ach, en zo'n toeristisch uitje lijkt me daar nog steeds een avontuur. Hier alles o.k.. Six is bij Marieke nu zo'n beetje uitgeklust en maakt nu een poppenhuis voor Maud. Veel plezier maar weer! Doeg! Six en Chelly -
31 Januari 2014 - 11:02
Trienke:
Tjeetje, wat fantastisch allemaal. Het feit dat jullie genieten spat van de verslaggeving af! Houen zo!
In gedachten reis ik met jullie mee. Ik heb dat altijd wanneer ik reisverhalen lees. Blijven jullie nog een tijdje weg? Want anders is het "boek" uit en dan baal ik altijd een beetje!
Veel plezier en avonturen verder. -
31 Januari 2014 - 22:48
Rita:
Lieve Ernst en Marijke, wat fijn dat ik als ex-buurvrouw ook nog in jullie bestand sta en Harry en ik mogen meegenieten van jullie reisverhalen! en van dat geluid in de auto, dat herken ik zeker!! Alles kits hier in Drenthe lekker dichtbij de eerste ijsbaan op natuurijs in Noordlaren! Veel plezier nog Rita en Harry -
01 Februari 2014 - 11:03
Chris En Leni:
hallo,
vandaag alle drie de verslagen gelezen. Prachtige verhalen. Zitten hemelsbreed nier ver bij jullie vandaan hier op Tenerife.Hopen vanaf nu de verhalen via de mail te krijgen. Dat is overigens pas 1jaar gelukt.
We wachten af, goede reis en veel vakantiegeluk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
